วันอาทิตย์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2557

           เวลา กับ อดีต  เป็นสองสิ่งที่อยู่คนละฟากฝั่งในช่วงชีวิตของเรา  เมื่อกาลเวลาเดินผ่านไป  เวลาของชีวิตเราลดน้อยลงไปเรื่อยๆ  ในขณะที่อดีตของชีวิตเราก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน  หากมองย้อนกลับไปในช่วงชีวิตวัยเด็ก  ภาพเด็กน้อยเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่รอบตัวด้วยความไม่ประสีประสา  ภายใต้การดูแลประคับประคองของผู้ให้กำเนิดหรือผู้ปกครอง  เป็นช่วงเวลาไร้เดียงสาที่พอได้นึกถึงเมื่อใด  ก็อยากย้อนกลับไปยังช่วงเวลานั้นทุกคราว  พอโตขึ้นต้องเข้าโรงเรียน  มีเครื่องแบบ  มีหน้าที่  มีความรับผิดชอบที่ต้องเรียนรู้และใช้ชีวิตกับเพื่อนๆ  การเรียน  การสอบ กิจกรรมต่างๆหล่อหลอมให้เด็กน้อยโตขึ้นตามลำดับชั้นที่เพิ่มขึ้นพร้อมวัย  เสียงอบรมสั่งสอนของพ่อแม่  ครู  อาจารย์และผู้อาวุโสที่เด็กน้อยได้ยินบ่อยๆคือ "ตั้งใจเรียนนะลูก"  เด็กน้อยแปลกใจหลายต่อหลายครั้งที่ได้ยินคำสั่งสอนนี้  พลันให้คิดย้ำในใจว่าการเรียนคงเป็นสิ่งดีจริงๆ  เมื่อเรียนรู้ชีวิตในรั้วโรงเรียนสำเร็จ  ก็มีทางเลือกให้เรียนรู้สูงขึ้นไปในรั้ววิทยาลัย  มหาวิทยาลัย  หรือในรั้วการทำมาหากิน  ในตอนนี้เด็กน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว  มีอาชีพการงาน  รับผิดชอบชีวิตของตัวเอง   และดูแลผู้มีพระคุณ  เริ่มเข้าใจกับเวลาชีวิตที่น้อยลงพร้อมอดีตที่เพิ่มขึ้น  วันเวลาล่วงเลยมาถึงวันที่ต้องเป็นคนอบรมสั่งสอนบุตรหลาน  คำสอนที่เคยได้รับยังคงใช้ได้อยู่  เพียงเพิ่มเติมเล็กน้อย "ตั้งใจเรียนนะลูก  เพราะหนูจะย้อนเวลากลับมาไม่ได้อีกแล้ว"  ในวันนี้  วันที่ชีวิตผ่านช่วงวัยมาอย่างยาวนาน  ประสบการณ์มากมายถูกถ่ายทอดสู่คนรุ่นหลัง  ชีวิตที่มีอดีตมากกว่าเวลาที่เหลืออยู่  เป็นความเข้าใจชีวิตอย่างแท้จริง


          จงใช้เวลาให้คุ้มค่า

 
          คุ้มกับอดีตที่เกิดขึ้นเร็วทันตา


          เห็นไหมว่า  จบบรรทัดนี้ก็เป็นอดีตไปแล้ว

          
          

Post a Comment:

:)
:(
=(
^_^
:D
=D
|o|
:"(
;)
(Y)
:o
:p
:P

Designed By Blogger Templates | Templatelib & Distributed By Blogspot Templates