ฝันเก้าเดือน 2.2

ฝันเก้าเดือน 2.2

03:36  

          "กรรไกรทื่อแล้วนะเก่ง  เอาไปลับได้แล้ว" อาจารย์เล็ก  เอ่ยขึ้นระหว่างกำลังสอน   ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเด็กชายเก่งจึงค้นหาข้อมูลร้านให้บริการลับกรรไกรจากอินเทอร์เน็ต   มีอยู่ร้านหนึ่งได้รับคำชื่นชมตั้งอยู่ย่านบางกะปิ  อีกร้านหนึ่งตั้งอยู่ใต้สะพานพระโขนง  เด็กชายเก่งเลือกร้านหลังเพราะใกล้บ้านกว่า  ได้ข้อมูลแล้วก็ออกเดินทางเลย          ณ ร้านลับกรรไกร เชิงสะพานพระโขนง                   "น้าครับ  ผมเอากรรไกรมาลับครับ"                  "ได้"ชายวัยกลางคนผละจากงานที่กำลังลับคมอยู่  แล้วเดินออกมาหน้าร้าน   เด็กชายเก่งยื่นกรรไกรฟันปลาให้   น้ารับกรรไกรไปแล้วอ้าออกสายตาจับจ้องอยู่ที่ซี่ฟันปลา          ...

Continue Reading

ฝันเก้าเดือน 2.1

ฝันเก้าเดือน 2.1

09:25  

          'ทรงนักเรียน' คือคำตอบเดียวของวันนี้  น้องๆ ต่างเข้าแถวรอเป็นทางยาว  หัวแรก หัวที่สอง ผ่านไปอย่างทุลักทุเล  แต่ก็ได้อาจารย์ให้คำแนะนำและสาธิตให้ดูอย่างใกล้ชิด  จนถึงช่วงบ่ายสามโมงเด็กชายเก่งก็ได้รู้จักกับทรงนักเรียนไปแล้วสิบสามหัว  ก็เยอะอยู่นะ  ยังสงสัยเลยว่าทำไปได้ยังไง  นี่ครั้งแรกนะ  และก็เป็นครั้งแรกที่ได้มาออกหน่วย  แต่ก็ สนุกดี ลุยดี ชอบๆ          ในระหว่างเรียน  อาจารย์ได้ถามคำถามหนึ่ง  ถามทุกคนว่า  "พวกเราจะเรียนตัดผมไปประกอบอาชีพเลยใช่ไหม?"บางคนก็ตอบว่าใช่(เบาๆ)  บางคนก็มีเหตุผลอื่น ที่ยังไม่ชัดเจนว่าจะไปประกอบอาชีพเต็มตัว  สาเหตุที่อาจารย์ถาม เพราะต้องการบอกลูกศิษย์ว่า  หากคิดจะไปประกอบอาชีพด้านนี้เต็มตัว  ก็ต้องขยัน ตั้งใจ อดทน ในการเรียน การฝึกให้มากยิ่งขึ้น มากกว่าที่เป็นอยู่  หลายครั้งที่อาจารย์ว่ากล่าว ก็เพื่อให้เราตั้งใจและเป็นงานให้เร็วขึ้น  คำถามของอาจารย์ทำให้เด็กชายเก่งนึกไปถึงเรื่อง 'การตั้งเป้าหมาย' ที่เคยอ่านมาจากหนังสือหลายเล่มซึ่งกล่าวไปในทิศทางเดียวกันว่า  เป้าหมายที่เราตั้ง แล้วเขียนเอาไว้นั้น  ขนาดของเป้าหมายเป็นสิ่งสำคัญในการไขว่คว้าของเรา...

Continue Reading

ฝันเก้าเดือน 2.0

ฝันเก้าเดือน 2.0

09:59  

          เข้าสู่เดือนใหม่  เด็กชายเก่งมีภารกิจเพิ่มเข้ามาในช่วงเวลาวันจันทร์ถึงวันศุกร์  ภารกิจนั้นก็คือ  การฝึกอาชีพตัดผมชาย  ต้องให้เวลากับภารกิจนี้เป็นสิ่งแรก  เวลาที่เหลือหลังจากนั้นในแต่ละวัน  ก็แบ่งให้กับการลงทุน การเขียน การออกกำลังกาย และครอบครัว                      การฝึกอาชีพนั้น  ช่วยให้เด็กชายเก่งหลุดพ้นจากความหดหู่ใจที่คอยครอบงำจากความผิดหวังในการลงทุน  ได้เจอเพื่อนใหม่  เรื่องราวใหม่และทักษะใหม่ที่ต้องเรียนรู้เพื่อนำไปประกอบอาชีพจิตใจร่าเริงเบิกบาน  แม้การเรียนการสอนจะเข้มข้นแต่เด็กชายเก่งก็พยายามเรียนรู้  ฝึกฝนด้วยความอดทน  เด็กชายเก่งต้องตื่นแต่เช้า เพื่อเดินทางไปฝึกอาชีพ  ไม่ได้อยู่บ้านแทบทุกวันอีกแล้ว  ความกดดันเริ่มลดลง  เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า  จำได้ว่าเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เขาบอกว่า "การทำงานทำให้คนเรามีคุณค่า"  แม้จะเรียกว่าทำงานได้ไม่เต็มปาก แต่เราก็กำลังเดินสู่เส้นทางสายนี้...........          เสียงโทรศัพท์ที่บ้านดังขึ้น  ม๊ารับสาย  ปลายสายเป็นเสียงของอาม่าโทรมาเพื่อถามข่าวคราวของหลาน  พร้อมตบท้ายด้วยคำถามเดิมว่า"อาเก่ง อีกลับไปทำงานที่ไต้หวันรึยัง?"ม๊าเคยตอบคำถามนี้เมื่อคราวที่แล้วว่า"ยังเลยอาม่า...

Continue Reading

ฝันเก้าเดือน 1.5

ฝันเก้าเดือน 1.5

20:26  

          ภายในบ้านป้าอ๋อยอากาศยังเย็นสบายเหมือนเดิม  แม้หลายสิ่งเปลี่ยนไปตามกาลเวลา  แต่ในวันนี้ป้าอ๋อยก็ยังคงเลี้ยงหลาน  หลานแท้ๆของตัวเอง  ลุงซิวผอมลงมาก  แต่รอยยิ้มเดิมยังคงเจืออยู่บนใบหน้า  แถมพูดคุยกับเด็กชายเก่งอย่างออกรส  ประสาคนเคยไปขายแรงงานอยู่เมืองนอกเหมือนกัน"เมื่อก่อนที่ผมไปซาอุนะลำบากมาก  บ้านเป็นบ้านดิน  เวลาฟ้ามืดก็ต้องรีบเข้าที่พัก  กลัวเขายิงกันแต่เดี๋ยวนี้ อะไรๆก็เจริญแล้ว  ไม่เหมือนเมื่อก่อน""ใช่ครับลุง"          หลังกินข้าวเหนียวส้มตำปลาทอด เสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลากล่าวลา  จากบ้านป้าอ๋อย เด็กชายเก่งกับม๊าก็นั่งเรือล่องแม่น้ำเจ้าพระยาไปขึ้นฝั่งที่ท่าน้ำราชวงศ์  เพื่อไปหาอาม่า  อาม่าพอเจอหน้าหลานก็เข้ามากอดด้วยความดีใจ  อาม่าอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว  แต่ยังคงแข็งแรง เดินเหินคล่องแคล่ว  อาม่าถามหลานชายว่าไปอยู่ที่ไต้หวัน  ที่นู่นเขาพูดภาษาอะไร?  เด็กชายเก่งบอกภาษาจีนกลางเป็นหลัก  อาม่าก็พูดภาษาจีนกลางใส่หลานชายทันที  พอรู้ว่าหลานเข้าใจก็ดีใจใหญ่  ถามไถ่ว่าจะกลับไปทำงานที่นู่นอีกเมื่อไหร่?  หลานชายตอบยังไม่แน่นอน  พร้อมถามอาม่าว่าพูดภาษาจีนกลางได้ด้วยเหรอ?"ได้สิ  ก็อาม่าเคยไปทำงานอยู่สิงคโปร์มาก่อน""อ๋อ อย่างนี้นี่เอง จะว่าไปญาติผู้ใหญ่ของเราต่างก็ออกผจญภัยกันมาแล้วทั้งนั้น" เด็กชายเก่งยิ้ม..........          ตัวเลขสีแดง สีเขียว สีเหลือง...

Continue Reading