ฝันเก้าเดือน 5.0
ได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งที่ฝึกอาชีพมาด้วยกัน และไม่ได้ลงเรียนซ้ำอีกคอร์สเหมือนกัน เพื่อนคนนี้มีเรื่องราวที่น่าสนใจจึงขอเล่าสู่กันฟัง ทันทีที่ฝึกอาชีพจบ เขาก็ตระเวนไปตามร้านตัดผม ร้านเสริมสวย เพื่อขอโอกาสในการเรียนรู้งาน เขาได้พบกับคำปฏิเสธต่างๆนาๆ แม้ผ่านไปหลายต่อหลายร้าน แต่เขาก็ยังพยายามต่อไป จนในที่สุดได้รับโอกาสจากร้านแห่งหนึ่ง ถึงกระนั้นกว่าจะได้รับโอกาสนี้มา เขาก็ต้องใช้ไม้ตายในการเจรจาดังนี้
"ผมขอเรียนรู้งานโดยไม่เอาค่าแรงครับ!"
เด็กชายเก่งรู้สึกชื่นชมและคุยกับเพื่อนว่าจะขอยืมท่าไม้ตายนี้ไปใช้บ้าง
ถึงคราวเด็กชายเก่งตระเวนหาร้านบ้าง ร้านที่เคยมองๆไว้ เคยติดป้ายรับช่าง ป้ายก็หายไปแล้ว ผ่านไปหลายต่อหลายร้านก็ยังไม่คืบหน้า
ลองหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ต มองหาไปเรื่อยๆ เห็นช่างแต่ละคนที่มาโพสต์หางาน ต่างมีประสบการณ์หลายต่อหลายปีกันทั้งนั้น พอมองดูตัวเองแล้วก็รู้เลยว่าเรานั้นยังอ่อนหัดนัก
ตัวอักษรบนหน้าจอผ่านสายตาไปบรรทัดแล้วบรรทัดเล่า จนสายตามาหยุดอยู่ที่บรรทัดนี้
"รับช่างตัดผม(บาร์เบอร์)...ยังไม่เก่งช่วยสอนให้"
"นี่แหละ"
ว่าแล้วก็โทรไปถาม ปรากฎว่ายังรับอยู่ด้วย วันต่อมาเด็กชายเก่งก็เดินทางเลย ร้านอยู่ไกลบ้านมาก แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค อีกทั้งพอได้เห็นความทุ่มเทของเพื่อนมาก่อนแล้ว ยิ่งเป็นแรงผลักดันให้ก้าวต่อไป ไม่มีคำว่าถอย...
แสงแดดร้อนแรงยามบ่ายสาดส่อง แผดเผาผิวกายร้อนผ่าวๆ เด็กชายเก่งเร่งฝีเท้า สายตามองตรงไปยังป้ายผ้าสีขาวผืนใหญ่ปลิวไสวอยู่หน้าตึกแถวหลายคูหา ผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากร้านพร้อมมองมาทางเด็กชายเก่ง เด็กชายเก่งยิ้มให้พร้อมยกมือไหว้สวัสดี
"สวัสดีค่ะ คนที่โทรมาใช่ไหมคะ เชิญด้านในก่อนค่ะ"
Post a Comment: