วันอาทิตย์ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2558

ผ่านไป 5 นาที  10 นาที
ครึ่งชั่วโมง...
"คุณครับ  ผมว่าเชิญคุณนั่งรอก่อนดีกว่า
ทางเรากำลังเร่งดำเนินการเรื่องบัตรที่นั่ง
เดี๋ยวเรียบร้อยแล้วผมจะแจ้งให้ทราบครับ"
"ขอบคุณครับ"

มองดูนาฬิกา  เผลอแวบเดียวบ่ายสามโมงกว่าแล้ว
เฮ้อ! สงสัยวันนี้คงต้องเดินทางทั้งวัน
(พูดกับตัวเอง...ตลกตรงที่กลายเป็นความจริงซะงั้น!)
จากที่ควรถึงเมืองไทย หกโมงเย็น
เปลี่ยนเที่ยวบินเป็นถึง สองทุ่มกว่า...

"คุณครับ  ช่วยลงชื่อในเอกสารเพื่อยืนยันว่าคุณต้องการเดินทาง  ถึงแม้ไม่มีกระเป๋าเดินทาง
โหลดขึ้นเครื่องไปด้วยครับ"
"ครับ"
"ตกลงคุณเข้าใจสิ่งที่ผมแจ้งนะครับ
เกี่ยวกับเอกสารนี้  ว่ากระเป๋าอาจโหลดไม่ทัน
ผมเห็นว่าคุณดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย"
(แล้วถ้าผมโวยวาย  มันจะช่วยให้โหลดกระเป๋าทันใช่ไหมครับ?)อันนี้แค่คิดนะ ฮะฮะ
"ครับ ผมเข้าใจ"ใจตอนนั้นอะไรก็ไม่สนแล้ว 
ขอให้ได้กลับบ้านอย่างเดียวเป็นพอ

ได้บัตรที่นั่งเรียบร้อย
ก็ขึ้นเครื่อง  เวลาผ่านไปจน...
"เรียนท่านผู้โดยสารทุกท่าน  เนื่องจากขณะนี้
ที่สนามบินสุวรรณภูมิมีฝนตกหนัก  ทำให้เครื่องไม่สามารถลงจอดได้..."เสียงดังระงม

เป็นอันว่าเครื่องต้องไปจอดพักเติมน้ำมัน
ที่สนามบินนานาชาติขอนแก่น
แล้วจึงบินกลับสนามบินสุวรรณภูมิ
เมื่อสภาวะอากาศเป็นใจ

ถึงแล้ว...เกือบเที่ยงคืน
ปรากฎว่ากระเป๋าเดินทางก็มาด้วย
เห็นไหม ท่ามกลางความโชคร้ายก็ยังมีโชคดีเกิดขึ้น

'1 วันสำคัญ ก็ได้เดินทางทั้งวันจริงๆ'(ยิ้ม)





ป.ล.
-ขอบคุณพี่เจี๊ยบที่ยังรอผมจนดึกดื่น
แม้รุ่งขึ้นจะต้องไปทำงานแต่เช้า
-ขอบคุณครอบครัวที่อยู่เคียงข้างเสมอ


Post a Comment:

:)
:(
=(
^_^
:D
=D
|o|
:"(
;)
(Y)
:o
:p
:P

Designed By Blogger Templates | Templatelib & Distributed By Blogspot Templates