ฝันเก้าเดือน 1.1
ผ่านพ้นไปในคืนแรกกับบ้านหลังเดิม
เด็กชายเก่งตื่นสาย ไม่ใช่ไม่อยากตื่นเช้าหรือ
เมื่อคืนกว่าจะหลับก็ตีสาม? จริงๆเหตุผลก็คือ
จะตื่นเช้าเพื่ออะไร เพราะวันนี้เด็กชายเก่งกลายเป็น
'คนว่างงาน'แล้ว เป็นการว่างงานรอบที่...รอบที่
เดี๋ยว ขอนับก่อนแป๊บนึง 1...2...3...4...5...
ถ้านับตั้งแต่ออกจากงานที่แรกก็ เป็นการว่างงานครั้งที่ 7
การว่างงานกับเด็กชายเก่ง คล้ายเป็นเพื่อนเก่า
นานๆเจอกันที บางปีก็เจอกันนานหน่อย บางปีเจอกัน
ไม่นานแล้วก็แยกย้ายกันไป
เอ้อ...กลัวท่านจะสงสัย ว่าเด็กชายเก่งนี่อายุเท่าไหร่(ฟะ)?
ตูเห็นแม่งทำงานอะไรมาเยอะจัง ทำที่ละวันป่าว?
เราจึงขอแนะนำเด็กชายเก่งให้ท่านรู้จักสักพอควร
วินาทีที่กำลังพิมพ์ตัวอักษรนี้อยู่ เด็กชายเก่งก็มีอายุ
29 ปีแล้ว
ห๊ะ...แล้วมันเด็กตรงไหน(ฟะ)เนี่ย!
ที่มาของชื่อ มีเรื่องเล่าในตำนานอยู่ว่า...เฮ้ย ไม่ใช่แล้ว
เรื่องก็คือ ช่วงนั้นเด็กชายเก่งทำงานอยู่ในห้างค้าปลีก
หน้าที่ของเขาก็คือ พนักงานตรวจการจัดเรียงสินค้า
ทั้งห้างมีตำแหน่งนี้อยู่คนเดียว วันๆก็ไม่มีอะไรมาก
เอาเอกสารที่ส่งมาจากสำนักงานใหญ่ เป็นข้อมูลรูปแบบ
การจัดเรียงสินค้าทุกแผนก มาแจกจ่ายให้แต่ละแผนก
ไปจัดเรียง ได้เวลาก็ออกตรวจตราว่าเรียงถูกต้องรึเปล่า?
ก็เดินตรวจมันทั้งห้างนั่นแหละ ฟังดูเหมือนจะง่ายช่ะ?
เปล่าเลยไม่ได้ง่ายหรอก ด้วยความที่ยังไม่เก๋าเกม
ใครหนอจะเกรง บนบัตรพนักงานที่ติดหน้าอก
ยังเขียนคำว่า'ทดลองงาน'อยู่เลย เด็กชายเก่งเอ๋ย
ดังนั้นเวลาออกตรวจ คล้ายๆกำลังเล่นซ่อนหายังไงยังงั้น
ของก็ยังไม่เรียง หัวหน้าแผนกก็ไม่รู้อยู่ไหน หลบนู่น
หลบนี่ที พอเจอหน้า
เก๋ามาก "พี่ยังไม่ได้จัดเลย ยุ่งอยู่" แล้วเดินผ่าน
เก๋ารองลงมา "เดี๋ยวพี่จัดให้นะ จัดเสร็จเดี๋ยวบอก"
เก๋าน้อย "ขอโทษที เดี๋ยวพี่บอกน้องให้จัดเลย"
ส่วนใหญ่ก็แนวๆนี้ แต่มีอยู่แผนกนึงที่รับผิดชอบมาก
จัดเสร็จก่อนไปตรวจแทบทุกครั้ง คือ แผนกผ้าอ้อม
ทำไมน่ะเหรอ ก็พี่เขารับผิดชอบไง!
ถ้าแผนกไหน ไม่จัด ไม่เรียบร้อย เด็กชายเก่งก็แค่นำ
เรื่องแจ้งผู้จัดการสาขา ขึ้นตรงต่อหัวหน้าใหญ่เลยนะเนี่ย
เวลาเดินผ่านแผนกที่ไม่เรียบร้อยมักได้ยินเสียงเรียกเบาๆ
ได้ยินไม่ค่อยชัด อะไรนะ..."พี่น้อง?"
พอเขยิบเข้าไปใกล้ๆ อะไรนะ..."ขี้ฟ้อง!" อ๋อขอบคุณคร้าบ
อย่างที่เล่ามานี่แหละ ท่านก็คงเดาออกว่าเขาเป็นที่รัก
ของเพื่อนๆร่วมงานขนาดไหน ที่เป็นที่รักจริงๆและเป็นที่มา
ของชื่อ'เด็กชายเก่ง'ก็มีอยู่ว่า...(คุ้นๆ ว่าตูรอนานละ)
แผนกอีดีพี เป็นแผนกหนึ่ง มีหน้าที่รับผิดชอบแทบ
ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์ในสาขา
เด็กชายเก่งก็ได้พึ่งพาแผนกนี้แหละ เวลาคอมมีปัญหา
แผนกอีดีพี มีพี่ผู้หญิงคนนึง ชื่อพี่หนิง พี่หนิงอายุมากกว่า
เด็กชายเก่งซัก 7-8 ปีได้มั้ง ตอนนั้นเด็กชายเก่งพึ่ง 22 เอง
พี่หนิงมีรูปร่างท้วมสมบูรณ์ มักมีของขบเคี้ยวอยู่ข้าง
หน้าจอเสมอ รอยยิ้มที่ส่งผ่านกระจกใสที่กั้นห้อง
เมื่อชายหนุ่มมายืนพร้อมแสดงแววตาอ้อนขอความช่วยเหลือ
พี่หนิงพร้อมแววตาเอ็นดูจะเอื้อนเอ่ยมธุรสวาจาทักทายว่า
"จะเอาอะไรครับ เด็กชายเก่ง"
และนี่ก็คือที่มาของนามนี้
เอาเป็นว่ารู้จักพอจูบปากหอมคอแล้วนะ งั้นขอ
เชิญท่านกลับมาสู่สายวันแรกที่ว่างงานของเด็กชายเก่งกันต่อ
ว่างงานหนนี้ต่างจากหกครั้งที่ผ่านมาเพราะเป้าหมายเปลี่ยน
ครั้งก่อนๆ ว่างงาน ก็มุ่งหางานใหม่ที่ได้เงินมากขึ้น
ทำอะไรก็ได้ ขอให้ได้เงินเดือนเยอะๆ มีสวัสดิการดีๆ
แต่ครั้งนี้ "กูขอใช้ชีวิตในแบบของกู งานที่อยากทำ
เงินได้น้อยกูก็เอา!" นั่นจึงทำให้ภารกิจแรกไม่ใช่การหางาน
ไม่ใช่การเตรียมเอกสาร ไม่ใช่ไปถ่ายรูปสมัครงาน
ไม่ใช่ตัดผม โกนหนวด ไม่ใช่อีกหลายๆอย่างที่เมื่อก่อนเคยทำ
ภารกิจแรกนั่นคือ เปิดซิมเน็ต
ตูว่าแล้วเชียว ทำงานผ่านเน็ตสบายๆที่บ้านล่ะสิ
โถ...พ่อหนุ่มไปหาอะไรที่มันสร้างสรรค์ทำดีกว่ามั้ย!
ม๊าก็สงสัยอะไรมันจะสำคัญขนาดนั้น เน็ตเนี่ยนะ?
ลูกชายชั้นคงติดโลกโซเชียลจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วละมั้ง
มีสาวอยู่ที่โน่นหรือเปล่านะ? ต้องจับตาดูหน่อยละทีนี้
"ค่อยๆ ทำไปทีละอย่างลูก เพิ่งกลับมา ใจเย็นๆ" ม๊าพูด
Post a Comment: