วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

          เด็กชายเก่งพร้อมด้วยเพื่อนอีกสองคนคือตู้กับเวฟ  
ยืนรอรับเต้อยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิสักพักพอได้เวลา  เต้ก็มาถึง  คุยกันพอหอมปากหอมคอก็พากันเดินทางออกจากสนามบิน  มายังห้องพักของตู้  ซื้อหากับข้าวมากินเลี้ยงกัน  โดยมีอัมพล เพื่อนอีกคนมาสมทบ

          ชายหนุ่มทั้งห้า  ต่างเล่าเรื่องราวของตัวเอง
สลับกับรับฟังเรื่องของเพื่อน  สามปี ถือเป็นช่วงเวลาที่มีความเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้นในชีวิตของพวกเรา
ตู้  ยังคงทำงานอยู่ที่สนามบินเกือบสิบปีแล้ว
เวฟ  กลายเป็นหนุ่มนักบัญชี หลังเรียนจบ
อัมพล  บวชพระอยู่โคราชสามปี  ตอนนี้กลับมาทำงานอยู่ที่เดียวกับตู้
ส่วนเต้กับเด็กชายเก่ง พึ่งกลับมาจากไต้หวัน
เต้  บอกว่าจะกลับไปทำงานที่ไต้หวันอีก
เด็กชายเก่ง  ยังยืนยันที่จะตามฝันต่อไป!!!

..........

          อากาศที่ร้อนอบอ้าวเหลือเกินในหน้าร้อนนี้
แม้แสงแดดอันแรงกล้าแผดเผา  แต่ม๊ากับเด็กชายเก่งก็ต้องออกเดินทางไปนนทบุรี  เพื่อไปเยี่ยมเยียนญาติๆ  เกือบสิบปีแล้ว ที่เด็กชายเก่งไม่ได้ไปหาป้าอ๋อยเลย  ป้าอ๋อย เป็นพี่สาวของม๊า  เข้ามาทำงาน
รับจ้างอยู่กรุงเทพตั้งแต่เด็กๆ  ก่อนที่ม๊าจะตามมาสมทบ  ในช่วงที่เด็กชายเก่งยังเล็กๆ  ม๊าต้องฝากให้ป้าอ๋อยช่วยเลี้ยง  เพราะทั้งม๊าและป๊าต้องไปทำงาน
ป้าอ๋อยเป็นแม่บ้าน  ลุงซิว สามีของป้าอ๋อยก็ไปทำงานอยู่ซาอุดิอาระเบีย  นอกจากทำงานบ้าน และเลี้ยงลูกของตัวเองสองคนแล้ว  ยังต้องเลี้ยงหลานชายคนนี้เพิ่มอีกหนึ่งคน

          ระหว่างนั่งรถไป  เด็กชายเก่งก็หวนคิดถึงวันวาน  ตอนยังเด็กจำได้ว่าป้าอ๋อยดุมาก  ถ้ากินข้าวไม่หมดหรือไม่เชื่อฟัง  ก็จะโดนตี  เอาเป็นว่าร้องไห้ประจำ  กลัวป้าอ๋อยมาก  แต่พอโตขึ้นมาได้ย้ายบ้าน
อยู่ห่างไกลกัน ปีหนึ่งจะได้พบเจอกันซักครั้ง  ยิ่งช่วงหลังจากเรียนจบแล้วทำงาน  ก็แทบไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนป้าอ๋อยเลย  ตอนอยู่ไต้หวัน ม๊าบอกว่าลุงซิวไม่สบายต้องผ่าตัด  เด็กชายเก่งโทรไปหาป้าอ๋อย
เพื่อถามไถ่ถึงอาการของลุงซิว  ป้าอ๋อยยังจำเสียงเด็กชายเก่งไม่ได้เลย  คิดดูแล้วกันว่าห่างเหินกันมากแค่ไหน

          สิ่งหนึ่งที่เด็กชายเก่งได้รับมาจากการเลี้ยงดู
ของป้าอ๋อยก็คือ  ความสงบเสงี่ยมเรียบร้อย ขี้อาย 
พูดน้อย  ก็ลองไม่เรียบร้อยสิ..หึหึ โดนตีแน่ๆ  

          สองชั่วโมงผ่านไป  ก็มาถึงบ้านป้าอ๋อย  
ทาวน์เฮาส์สองชั้นย่านบางกรวย นนทบุรี  ป้าอ๋อยมองดูชายหนุ่มสวมหมวก ใส่แว่นตากันแดดกับผ้าปิดจมูก  ด้วยความสงสัยใคร่รู้  แม้ว่าชายหนุ่มยกมือไหว้สวัสดี  และถอดสิ่งปกคลุมทั้งสามออกแล้วก็ยังคงไม่ชินตาอยู่ดี  
"นี่เหรอ หลานชั้น?" ป้าอ๋อยคงคิด
"โห...ป้าอ๋อย อ้วนขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย!" หลานทัก

          

Post a Comment:

:)
:(
=(
^_^
:D
=D
|o|
:"(
;)
(Y)
:o
:p
:P

Designed By Blogger Templates | Templatelib & Distributed By Blogspot Templates