ชีวิตติดล้อ(9)
การเข้ามาของบริษัทใหม่ พร้อมกับปัญหาในเรื่องการจ้างงานพนักงาน สัญญาจ้าง ค่าแรง จากมุมมองของพนักงานคนหนึ่งอย่างผม ผมว่าพนักงานถูกเอารัดเอาเปรียบมาก การต่อสู้ระหว่างพนักงานกับบริษัทเกิดขึ้น ทั้งสู้ตามระบบ ตามข้อกฎหมาย และสู้นอกระบบ การนัดหยุดงาน สงครามนี้ดำเนินต่อมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง แน่นอนกับผลที่เกิดจากการสู้นอกระบบนั้น ส่งผลกระทบต่อการให้บริการรถเข็นวีลแชร์สำหรับผู้โดยสาร
"อย่าเอาผู้โดยสารเป็นตัวประกันเลย" คือคำพูดจากทางบริษัทที่ฟังดูแล้วเหมือนกับพนักงานอย่างพวกผมเป็นกลุ่มผู้ก่อการร้ายอะไรสักอย่าง พวกเรามิได้เรียกร้องอะไรเพิ่มขึ้นเลยกับปัญหาด้านการจ้าง แต่เราถูกริดรอนสิทธิอย่างที่มิอาจนิ่งเฉยเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ได้ เวลาผ่านไปกำลังต่อรองของพวกเราเริ่มน้อยลง บ้างก็ยอมรับการเอาเปรียบ กลับไปเข้าทำงาน บ้างก็หายไป ส่วนบางคนที่ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้นำก็มองหางานอื่นทันที ชีวิตของพวกเราต่างแยกย้ายกันไปคนละทาง สำหรับตัวผม กับช่วงเวลาที่เป็นพนักงานเข็นรถผู้ป่วย เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก สนามบินเปิดมุมมองให้กับผู้ชายตัวเล็กๆอย่างผมให้กว้างขึ้น ผมรู้สึกภูมิใจที่ได้ทำงานที่นี่ มันเป็นอะไรที่ดีมากกับการที่ตื่นเช้ามาเจอเครื่องบินหลายลำ แล่นขึ้นร่อนลงอยู่เป็นนิจ ผู้คนมากมายเดินทางกันขวักไขว่ พนักงานหลายคนทำงานอย่างขะมักเขม้น แต่สิ่งสำคัญที่ทำให้ผมรู้สึกดีใจและอยู่กับอาชีพนี้มานานก็คือ "คำขอบคุณ" ที่ได้รับจากผู้โดยสาร อาชีพที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น นอกเหนือจากคำว่าหน้าที่แล้ว ความสุขใจที่ได้รับเป็นสิ่งสำคัญซึ่งผมเชื่อว่าคุณผู้อ่านหลายคนที่มีอาชีพด้านนี้ หรือเคยสัมผัสอาชีพทางนี้มาก่อน คงเข้าใจถึงความรู้สึกอิ่มเอมใจดังที่ผมรู้สึก จนถึง ณ เวลาที่ผมเขียนบทความนี้ อาชีพพนักงานเข็นรถผู้ป่วยก็ยังเป็นอาชีพที่ผมทำแล้วมีความสุขที่สุดตั้งแต่เริ่มทำงานมาหลากหลายอาชีพ ทางเลือกอาชีพใหม่มีเข้ามา แน่นอนผมต้องคว้ามันไว้อย่างเหนียวแน่น มุมมองใหม่อยู่ข้างหน้า ถึงตรงนี้คุณผู้อ่านคงทราบแล้วว่าผมเลือกหาหนทางอื่น ผมไม่เลือกกลับไป เนื่องจากเสียงภายในตัวผมบอกว่าเพียงพอแล้วกับที่นี่ ถึงเวลาที่ควรเผชิญหน้ากับสิ่งใหม่ๆเสียที กับเพื่อนๆทุกคน ผมดีใจที่เราได้ร่วมต่อสู้ เพื่อชีวิต เพื่อครอบครัว เพื่อความถูกต้อง ความสามัคคีของพวกเราคือพลังอันยิ่งใหญ่ซึ่งจะคงอยู่ในความทรงจำของผมไปอีกนาน
สุดท้ายนี้ คุณผู้อ่านทุกท่านครับ ขอบคุณที่ร่วมเดินทางติดล้อมาด้วยกัน ผมขอจบบทความ "ชีวิตติดล้อ" ไว้เพียงเท่านี้ ท่านสามารถติดตามบทความใหม่ได้ในสัปดาห์หน้า สวัสดีครับ
)
Post a Comment: